ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი,
ამოზიდული დიდგორსა,
შვიდპირად მაკრავს ღრუბელი,
გველი მიხოკავს ლიბოსა.
ვერ იზამს წუთისოფელი
ფეხებზე დამიკიდოსა.
ხმალი მომეცით სამკლავე,
ფარიცა გვერდით იდოსა,
ამოვყევ, ქშენით ამოვწოვ,
სისხლით დაღვარულ მინდორსა.
კეთილს კეთილი მიეზღოს,
მტერმა კი სამტრო ზიდოსა,
მერე ჩამიქრეს ნათელი,
მზე წითლად დამებინდოსა.
ვერკვლის ციხე ვარ მგლისფერი,
მტრის რისხვად მდგარი დიდგორსა.