მáƒáƒ§áƒ›áƒ”მáƒáƒœ პირშიშველáƒáƒ›áƒáƒœ შიბნ გáƒáƒ˜áƒáƒ ნრკლდისáƒáƒœáƒ˜,
მáƒáƒ˜áƒœáƒáƒ“ირნრდáƒáƒšáƒáƒ®áƒœáƒ ბილიკნი áƒáƒ˜áƒ£áƒ®áƒ˜áƒ¡áƒáƒœáƒ˜.
შáƒáƒ›áƒáƒ®áƒ•áƒ“ის კლდისრთáƒáƒ•áƒ–ედრხáƒáƒ áƒáƒœáƒ˜ ჯიხვებისáƒáƒœáƒ˜
ჯიხვსრთáƒáƒ¤ დáƒáƒ°áƒ™áƒ რბერხენსრáƒáƒáƒšáƒáƒ¡ ჯáƒáƒ®áƒœ იქნენ რქისáƒáƒœáƒ˜.
შევáƒáƒ დრვეფხვის ნáƒáƒ¬áƒáƒšáƒ¡áƒ დრáƒáƒœ იყვნენ შუáƒáƒ¦áƒ›áƒ˜áƒ¡áƒáƒœáƒ˜,
მეáƒáƒ ე მხრიდáƒáƒœ მáƒáƒ”სმრხმáƒáƒ£áƒ ი რáƒáƒ¦áƒáƒªáƒ˜áƒ¡áƒáƒœáƒ˜,
ხáƒáƒœ ბáƒáƒ გვრესმის ხáƒáƒœ ქშენáƒ, ხáƒáƒœáƒªáƒ ხმáƒáƒ£áƒ ი ტყისáƒáƒœáƒ˜,
ვეფი რáƒáƒ› წáƒáƒ›áƒáƒ£áƒ¤áƒ ინდრთვáƒáƒšáƒœáƒ˜ áƒáƒ ისხნრღვთისáƒáƒœáƒ˜.
შეიბნეს ვეფხვი მáƒáƒ§áƒ›áƒ”ი მáƒáƒ¨áƒ˜áƒœ დáƒáƒ˜áƒ«áƒ ის მიწáƒáƒœáƒ˜,
კლდეები ჩáƒáƒ›áƒáƒáƒœáƒ’რივნეს შტáƒáƒœ დáƒáƒ˜áƒšáƒ”წეს ტყისáƒáƒœáƒ˜,
დრრáƒáƒ¦áƒáƒ დáƒáƒ ჩრმáƒáƒ§áƒ›áƒ”სრხáƒáƒœáƒ˜ áƒáƒ ჰქáƒáƒœáƒ“რცდისáƒáƒœáƒ˜,
ფáƒáƒ¥áƒ სრუფáƒáƒ ებს ვერჰფáƒáƒ áƒáƒ•áƒ¡, ვეფხი ჩქáƒáƒ ირკლდისáƒáƒœáƒ˜.
ბრáƒáƒ§áƒáƒšáƒ˜áƒ— გáƒáƒáƒ თვრკáƒáƒšáƒ—áƒáƒœáƒ˜ ჯáƒáƒáƒ•áƒ˜áƒ¡áƒ ჯáƒáƒ•áƒ¨áƒáƒœáƒ˜áƒ¡áƒáƒœáƒ˜,
მáƒáƒ§áƒ›áƒ”მáƒáƒª ხელში იყáƒáƒ ნრვáƒáƒ“áƒáƒœáƒ˜ თáƒáƒ•áƒ˜áƒ¡ ხმლისáƒáƒœáƒ˜,
მáƒáƒ¨áƒ˜áƒœ გáƒáƒ£áƒáƒ რფრáƒáƒœáƒ’ულმრდრáƒáƒœ იყვნენ წáƒáƒ¥áƒªáƒ”ვისáƒáƒœáƒ˜
ვეფხი კლდით გáƒáƒ“მáƒáƒ”კიდრჩáƒáƒ›áƒáƒáƒ¬áƒ˜áƒ—ლნრქვიშáƒáƒœáƒ˜.
თáƒáƒ•áƒáƒ“ კლდის თáƒáƒ•áƒ–ედ შემáƒáƒ¬áƒ•áƒ მáƒáƒ§áƒ›áƒ” სულ áƒáƒ›áƒáƒ›áƒ“ინáƒáƒ ი
ქვიშáƒáƒ¡ მიღებáƒáƒ•áƒ¡ წითლáƒáƒ“რსისხლი ზედ ჩáƒáƒ›áƒáƒ›áƒ“ინáƒáƒ ი.
იáƒáƒ ებáƒáƒ“რდედáƒáƒ˜ ტირილით თვáƒáƒšáƒªáƒ ემლიáƒáƒœáƒ˜:
ჩემ შვილს გზáƒáƒ“ ვეფხვი შეჰყრირგáƒáƒ¯áƒáƒ•áƒ ებული ტიáƒáƒšáƒ˜,
ჩემს შვილს - ხმლით, იმáƒáƒ¡ - ტáƒáƒ¢áƒ˜áƒ—რდღე დáƒáƒ£áƒ¦áƒáƒ›áƒ“áƒáƒ— მზიáƒáƒœáƒ˜,
მáƒáƒ— დáƒáƒ£áƒ®áƒáƒªáƒáƒ•áƒ— ურთერთი áƒáƒ დáƒáƒ ჩნენ სირცხვილიáƒáƒœáƒ˜.
ტირილით წყლულებს უხვევდრვეფხვის კლáƒáƒœáƒáƒ”ბით დáƒáƒáƒ ილსáƒ:
შვილრáƒáƒ მáƒáƒ°áƒ™áƒ•áƒ“ი შენ გძინáƒáƒ•áƒ¡, დáƒáƒ¥áƒáƒœáƒªáƒ£áƒšáƒ˜ ხáƒáƒ ჯáƒáƒ¤áƒ˜áƒ—áƒ
ეს შენი ჯáƒáƒáƒ•áƒ˜áƒ¡ კáƒáƒšáƒ—ები ტიáƒáƒšáƒ›áƒ რáƒáƒ’áƒáƒ დáƒáƒ’ფლითáƒ
შენც იმის სáƒáƒ¤áƒ”რყáƒáƒ¤áƒ˜áƒšáƒ®áƒáƒ ხმáƒáƒšáƒ˜áƒ¡ ქნევáƒáƒ¨áƒ˜ გáƒáƒ’იცვდáƒ.
მáƒáƒ’ის მეტს áƒáƒ¦áƒáƒ გიტირებ, შენ áƒáƒ ხáƒáƒ სáƒáƒ¢áƒ˜áƒ áƒáƒšáƒ˜áƒ
მშვიდáƒáƒ‘ით, ჯვáƒáƒ ი გეწერáƒáƒ—, ეგეც სáƒáƒ›áƒáƒ ის კáƒáƒ იáƒ,
მშვიდáƒáƒ‘ით, ჯვáƒáƒ ი გეწერáƒáƒ—, ეგეც სáƒáƒ›áƒáƒ ის კáƒáƒ იáƒ
ერთი შვილ მáƒáƒ˜áƒœáƒª გáƒáƒ’ზáƒáƒ დე ვეფხვებთáƒáƒœ მეáƒáƒ›áƒáƒ იáƒ.
ხáƒáƒœ ვეფხვი, ხáƒáƒœ იმის შვილი ელáƒáƒœáƒ“ებáƒáƒ“რმძინáƒáƒ სáƒ
ხáƒáƒœ ვეფხვი ვითáƒáƒ› იმის შვილს ტáƒáƒœáƒ–ეით áƒáƒáƒ ის რკინáƒáƒ¡áƒ
ხáƒáƒœ კიდენ იმისი შვილი ვეფხვს გáƒáƒ“áƒáƒáƒ•áƒšáƒ”ბს ყირáƒáƒ¡áƒ,
áƒáƒ˜ áƒáƒ› სიზმრებს ჰხედáƒáƒ•áƒ“ის გáƒáƒ›áƒáƒ”ღვიძის მტირáƒáƒšáƒ¡áƒ.
ხáƒáƒœ იფიქრებდრუდედáƒáƒ“ გáƒáƒ–რდრვინრსთქვრშვილისáƒ
იქნებრვეფხვის დედáƒáƒ˜ ჩემზედ მწáƒáƒ ედრსტირისáƒ
წáƒáƒ•áƒ˜áƒ“ე მეც იქ მივიდე სáƒáƒ›áƒ«áƒ˜áƒ›áƒáƒ ვუთხრრშვილისáƒ
ისიც მიáƒáƒ›áƒ‘áƒáƒ‘ს áƒáƒ›áƒ‘ებსáƒ, მეც ვუთხრრჩემი შვილისáƒ,
იმáƒáƒ¡áƒáƒª ბრáƒáƒšáƒ˜ ექმნების უწყáƒáƒšáƒáƒ“ ხმლით დáƒáƒáƒ ილისáƒ.
